Wakacje się skończyły i czas wrócić do pisania bloga. Tak sobie pomyślałem, że mam wiele Wam do powiedzenia. Podczas urlopu dużo nowej i fajnej muzy przesłuchałem. Na pewno podzielę się z nią wrażeniami za dnia. Dziś jednak chciałbym opowiedzieć Wam o pewnym Festiwalu, którego filozofia jest niezwykle bliska mojemu sercu. Festiwal, na którym nigdy nie byłem, bo jak mogłem być, skoro nawet nie było mnie w planach Rodziców, a oni sami zaś byli dziećmi Festiwal bez którego nie byłoby tego, na który tak od lat jeżdżę (w tym roku odbył się online, ale o tym opowiem w innym blogu) Słynny Woodstock 1969. Dziś mija 51 lat od tamtego wydarzenia. Ta impreza zmieniła praktycznie wszystko w historii muzyki i świata. Była manifestem przeciwko wojnie w Wietnamie.
Twórcami festiwalu byli: Michael Lang, John Roberts, Joel Rosenman i Artie Kornfeld. Z początku nie miał być to festiwal, lecz jakiś dobry biznes muzyczny. W prasach pojawiły się ogłoszenia, które miały na celu zachęcenie ludzi do podjęcia współpracy w tym aspekcie. Na ogłoszenie odpowiedzieli Kornfeld oraz Lang. Mieli już spore doświadczenia w tym zakresie, będąc promotorami i organizatorami Miami Pop Festival, gdzie frekwencja odbiorców wynosiła 100 tysięcy osób.
Jak wspomniałem - nie miał być to od razu darmowy festiwal. Zaproponowano utworzenie studia nagrań. Stwierdzono jednak, że lepszym rozwiązaniem będzie organizacja festiwalu, na którym wystąpiliby bardzo popularni, jak i ci nieznani artyści. Zaczęli. Był to biznes oczywiście, żadnego grania za free. Pierwszym zespołem, który na to poszedł był Creedence Clearwater Revival. Podpisał kontrakt w kwietniu 1969 roku, zgadzając się, żeby zagrać za 10 tysięcy dolarów. Bilety kosztowały 18 USD w przedsprzedaży i 24 USD w dniu koncertu. Kupowano je głównie w sklepach muzycznych lub poprzez skrzynkę pocztową w Radio City Station Post Office, na Manhattanie. Sprzedano 186 tysięcy biletów.
Co się stało później? Młodzież hippisowska staranowała ogrodzenia, nie mając biletów. Organizatorzy byli totalnie w ciemnej dupie. Liczba uczestników sięgała ponad 400 tysięcy. Wtedy stała się rzecz niezwykła, która ... zmieniła oblicze muzyki, Ameryki i świata. John Morris (jeden z zaangażowanych w tworzenie festiwalu, konferansjer) powiedział ze sceny: OD TEJ CHWILI TEN KONCERT JEST DARMOWY. Tym, którzy zakupili bilety pieniądze zostały zwrócone. Proszę, jaka sprawiedliwość społeczna.
Nie tylko darmowy festiwal, ale ogromna troska organizatorów o uczestników. Dlaczego? Choć festiwal, mimo braku logistyki i regulaminu, przebiegał ze względnym pokoju i zgodzie, nie obyło się bez tragedii. Ktoś został pobity, jedna osoba zmarła po przedawkowaniu dragów, ktoś został rozjechany przez traktor, ktoś spadł ze sceny, trzy kobiety poroniły. No, cóż... ludzie są różni i to może wydarzyć się wszędzie.
Festiwal pierwotnie miał odbyć się 15 lipca 1969 roku na 120 ha Mills Industrial Park w mieście Wallkill, w stanie Nowy Jork. Wynajem kosztował organizatorów 10 tysięcy dolarów. Niestety warunek urzędników był taki, że w imprezie wziąć udział może mniej niż 50 tysięcy osób. Nie zgodzono się na to. Mieszkańcy zażądali, by urzędnicy uchwalili akt prawny wymagający pozwolenia na większą ilość uczestników. Kuriozalną sprawą okazały się przenośne toalety. Stwierdzono, że koncert się nie odbędzie. No, i co teraz? Na wariackich papierach szukali miejscówki. I znaleźli poczciwego człowieka, których przygarnął. Był to niejaki Max Yasgur, który był hodowcą bydła mlecznego, miał swoją farmę w Bethel, w stanie Nowy York. Udało się! Uf! Warunki były naprawdę dogodne. Klimatem przypominał ogromny amfiteatr. Czasu na organizacje mieli niewiele. Na szczęście - udało się! :) 25 lat później odbył się drugi Woodstock. Na nim był Jurek Owsiak z ekipą. Wtedy zrodziła się myśl: Zróbmy taki Festiwal w Polsce. Zrobili. Jurek, dziękujemy ! ✌️☮️
Bartas ✌️☮️
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz