Dziś mija 33 lata od odejścia Freddiego Mercury’ego do wieczności. Od kilku lat mam taką tradycję, że raczej nie powielam faktów o jego życiu, bo to byłoby nudne pisać co rok to samo. Zamiast tego opisuję jakiś koncert. Tak będzie i dziś. 19 listopada minęło 50 lat od drugiego z dwóch występów Królowej w Rainbow Theatre w Londynie. Pierwszy miał miejsce w marcu tego samego roku. Oba pokazy zostały odpowiednio sfilmowane i nagrane. Wydanie Live At The Rainbow ‘74 z 2014 roku dokumentuje te pokazy w najbardziej definitywny sposób. Roger Taylor, noszący opaski na rękawie, przedstawia Freddiego i utwór Seven Seas Of Rhye, komentując to całkiem dobry numer. Podczas występów polewał swój floor tom piwem, by uzyskać ciekawy efekt wizualny za każdym razem, gdy w niego uderzał. Szczególnie widać to podczas solówki w Keep Yourself Alive. Później Freddie oświadcza damy Wam trochę rock’n’rolla! Co o tym myślicie? Ok, ale musicie dołączyć. Powiem Wam, że to numer z naszej nowej płyty Sheer Heart Attack, a nazywa się Stone Cold Crazy. Po zabójczym wykonaniu tego speed-metalowego numeru Brian nieśmiało mówi: a ten jest dość delikatny. W rozszerzonej instrumentalnej części Liar Brian i Roger w sposób brawurowy nawiązują do smaczków z Great King Rat. Podczas tej trasy Freddie śpiewał pierwszą zwrotkę In The Lap Of The Gods...Revisited falsetem, tak jak na płycie. Tego wieczoru postanowił dla klimatu zaśpiewać oktawę niżej. Mama Briana była obecna na tym koncercie wśród publiczności i nawet udało jej się co nieco nagrać. Zarówno w wywiadzie dla Record Mirror z 7 grudnia, jak i w wydaniu International Musician z kwietnia roku 1975 gitarzysta stwierdza, że zespół nie był zadowolony z występu, głównie z powodu produkcji filmu, która stanęła im na drodze. W wydaniu dla wspomnianego International Musician z marca 1975 roku podano, że zespół Queen nagrał kilka numerów i wykonał także kilka overdubbingów z inżynierem dźwięku Hugh Jonesem, co z pewnością odnosi się do koncertu w Rainbow. Przed wyjazdem w trasę po USA na początku 1975 roku May napisał wiadomość dla fanklubu Queen, że zespół był bardzo zajęty pracą nad filmowaniem tego występu - miksowali go i edytowali do odpowiedniej formy dla Old Grey Whistle Test. Jednakże taka transmisja nigdy by się nie zmaterializowała. Półgodzinny film, będący kompilacją obu wieczorów zatytułowany po prostu Live At The Rainbow został po raz pierwszy wyświetlony w 1976 roku jako otwieracz filmu Led Zeppelin The Song Remains The Same w niektórych kinach w USA. W 1978 roku zaś w kinach w Wielkiej Brytanii w Jaws II oraz w 1979 roku przed Pink Floyd Live In Pompei i przed The Wall w 1982 roku. Oto lista utworów w teledysku, przy czym kursywą oznaczono utwory, które zostały zmontowane w fałszywy „medley”: Procession, Now I'm Here, White Queen, Killer Queen, The March Of The Black Queen, Bring Back That Leroy Brown, Father To Son [cięcie], Keep Yourself Alive [cięcie], Liar [cięcie], Stone Cold Crazy, In The Lap Of The Gods...Revisited, God Save The Queen. Utwór Now I'm Here został wyświetlony w 1977 roku we włoskim programie telewizyjnym o zespole nakręconym przez BBC 7. Narratorem odcinka specjalnego był Roger Taylor. W 1989 r. utwór Stone Cold Crazy z tego wieczoru został wydany jako strona B The Miracle - na singlu 7" w Wielkiej Brytanii i Australii, singlu 12" w Wielkiej Brytanii, singlu kasetowym w Wielkiej Brytanii i singlu CD w Wielkiej Brytanii i Austrii. 52-minutowa wersja koncertu została później oficjalnie wydana na kasetach VHS w 1992 r. jako część Box Of Trix (produkt zamawiany pocztą, wydany przez firmę o nazwie Star Direct), z wieloma oczywistymi edycjami i dogrywkami wokalnymi. Czasami dźwięk i obraz pochodzą z dwóch różnych nocy, chociaż zdecydowana większość z nich pochodzi z drugiej nocy - mimo to jest wiele momentów, w których dźwięk i obraz są niezsynchronizowane, co ostatecznie sprowadza się do słabej edycji. I z jakiegoś niewytłumaczalnego powodu dźwięk jest mono. Oto lista utworów: Procession, Now I'm Here, Ogre Battle, White Queen, In The Lap Of The Gods, Killer Queen, The March Of The Black Queen, Bring Back That Leroy Brown, Son And Daughter, gitarowa solówka, Father To Son [cięcie], Keep Yourself Alive [cięcie], Liar [cięcie], Son And Daughter (powtórka), Stone Cold Crazy, In The Lap Of The Gods...Revisited, Jailhouse Rock [cięcie], God Save The Queen. Zaś Now I'm Here (w doskonałej jakości i z większością usuniętych dogrywek wokalnych) został wydany na DVD Greatest Video Hits 1 w 2002 roku. W listopadzie 2009 roku zespół zamieścił na swojej stronie internetowej kilka nagrań koncertowych z lat 70. w związku z wydaniem kompilacji Absolute Greatest, w tym White Queen. W 2011 roku świetnej jakości White Queen, Stone Cold Crazy i Liar (te same wersje, co na wydaniu VHS z 1992 roku) zostały udostępnione na iTunes w związku z ponownymi wydaniami pierwszych pięciu albumów Queen. Stone Cold Crazy został również wydany jako dodatek do japońskiego DVD i brytyjskiego Blu-ray dokumentu Days Of Our Lives w 2011 roku, ale z nowym miksem stereo (gitara Briana ma opóźnienie dodane cyfrowo dla całej piosenki zamiast analogowego opóźnienia, które było używane tylko do gitarowego solo na żywo). Cała pierwsza noc w Rainbow została pokazana na wystawie Stormtroopers in Stilettoes Queen w Londynie na początku 2011 roku. Dźwięk był monofoniczny i miał kilka drobnych nieścisłości, a wielu, którzy go widzieli, wspominało, że Freddie nie miał szczególnie dobrego głosu. 8 września 2014 roku na półki trafiło właściwe wydanie Live At The Rainbow, w wielu formatach - CD, DVD, LP i box set. Większość dogrywek wokalnych obecnych w wersji z 1992 roku pozostała, ale po raz pierwszy uwzględniono wszystkie wykonane utwory. Chociaż nadal jest to kompilacja obu nocy, jest wiele miejsc, zarówno w dźwięku, jak i w wideo, gdzie wersje z 2014 i 1992 roku różnią się, najbardziej zauważalnie jest główny wokal Freddiego w In The Lap Of The Gods...Revisited. Interesujące jest również to, że Freddie wspomina chorobę Briana po Son And Daughter. Dodatkowe materiały filmowe do tych, które zostały oficjalnie wydane, najwyraźniej znajdują się w rękach kolekcjonerów. Brian May stwierdził, że pokaz został prawidłowo sfilmowany, ale może to wynikać z faktu, że film Live At The Rainbow został zapisany na taśmie 16 mm lub 35 mm, aby wyświetlać go w kinach w latach 70. Występy zostały faktycznie nakręcone na taśmie 2-calowej. To zdjęcie na okładce ujawnia typową kamerę telewizyjną z tamtego okresu. Jedyne prawidłowo sfilmowane koncerty Queen to dwa wieczory w Montrealu '81 i Budapeszcie '86. Zdjęcia zza kulis zostały wykonane głównie przez Johnny'ego Dewe Mathewsa. Ujęcia na żywo mogą pochodzić z obu wieczorów w Rainbow. Jak widzicie - droga do wydania tego wyjątkowego koncertu była długa i kręta, ale w końcu się udało. Nie pozostaje mi nic innego jak w tę smutną rocznicę odpalić sobie ten koncert na dowolnym formacie i cieszyć się tą muzyką. Queen to nie tylko największe hity, ale też i mniej znane utwory. Przykładem jest choćby koncert Live At Rainbow.
Zarówno w wywiadzie dla Record Mirror z 7 grudnia, jak i w wydaniu International Musician z kwietnia roku 1975 gitarzysta stwierdza, że zespół nie był zadowolony z występu, głównie z powodu produkcji filmu, która stanęła im na drodze. W wydaniu dla wspomnianego International Musician z marca 1975 roku podano, że zespół Queen nagrał kilka numerów i wykonał także kilka overdubbingów z inżynierem dźwięku Hugh Jonesem, co z pewnością odnosi się do koncertu w Rainbow. Przed wyjazdem w trasę po USA na początku 1975 roku May napisał wiadomość dla fanklubu Queen, że zespół był bardzo zajęty pracą nad filmowaniem tego występu - miksowali go i edytowali do odpowiedniej formy dla Old Grey Whistle Test. Jednakże taka transmisja nigdy by się nie zmaterializowała. Półgodzinny film, będący kompilacją obu wieczorów zatytułowany po prostu Live At The Rainbow został po raz pierwszy wyświetlony w 1976 roku jako otwieracz filmu Led Zeppelin The Song Remains The Same w niektórych kinach w USA. W 1978 roku zaś w kinach w Wielkiej Brytanii w Jaws II oraz w 1979 roku przed Pink Floyd Live In Pompei i przed The Wall w 1982 roku. Oto lista utworów w teledysku, przy czym kursywą oznaczono utwory, które zostały zmontowane w fałszywy „medley”: Procession, Now I'm Here, White Queen, Killer Queen, The March Of The Black Queen, Bring Back That Leroy Brown, Father To Son [cięcie], Keep Yourself Alive [cięcie], Liar [cięcie], Stone Cold Crazy, In The Lap Of The Gods...Revisited, God Save The Queen. Utwór Now I'm Here został wyświetlony w 1977 roku we włoskim programie telewizyjnym o zespole nakręconym przez BBC 7. Narratorem odcinka specjalnego był Roger Taylor. W 1989 r. utwór Stone Cold Crazy z tego wieczoru został wydany jako strona B The Miracle - na singlu 7" w Wielkiej Brytanii i Australii, singlu 12" w Wielkiej Brytanii, singlu kasetowym w Wielkiej Brytanii i singlu CD w Wielkiej Brytanii i Austrii.
52-minutowa wersja koncertu została później oficjalnie wydana na kasetach VHS w 1992 r. jako część Box Of Trix (produkt zamawiany pocztą, wydany przez firmę o nazwie Star Direct), z wieloma oczywistymi edycjami i dogrywkami wokalnymi. Czasami dźwięk i obraz pochodzą z dwóch różnych nocy, chociaż zdecydowana większość z nich pochodzi z drugiej nocy - mimo to jest wiele momentów, w których dźwięk i obraz są niezsynchronizowane, co ostatecznie sprowadza się do słabej edycji. I z jakiegoś niewytłumaczalnego powodu dźwięk jest mono. Oto lista utworów: Procession, Now I'm Here, Ogre Battle, White Queen, In The Lap Of The Gods, Killer Queen, The March Of The Black Queen, Bring Back That Leroy Brown, Son And Daughter, gitarowa solówka, Father To Son [cięcie], Keep Yourself Alive [cięcie], Liar [cięcie], Son And Daughter (powtórka), Stone Cold Crazy, In The Lap Of The Gods...Revisited, Jailhouse Rock [cięcie], God Save The Queen. Zaś Now I'm Here (w doskonałej jakości i z większością usuniętych dogrywek wokalnych) został wydany na DVD Greatest Video Hits 1 w 2002 roku. W listopadzie 2009 roku zespół zamieścił na swojej stronie internetowej kilka nagrań koncertowych z lat 70. w związku z wydaniem kompilacji Absolute Greatest, w tym White Queen. W 2011 roku świetnej jakości White Queen, Stone Cold Crazy i Liar (te same wersje, co na wydaniu VHS z 1992 roku) zostały udostępnione na iTunes w związku z ponownymi wydaniami pierwszych pięciu albumów Queen. Stone Cold Crazy został również wydany jako dodatek do japońskiego DVD i brytyjskiego Blu-ray dokumentu Days Of Our Lives w 2011 roku, ale z nowym miksem stereo (gitara Briana ma opóźnienie dodane cyfrowo dla całej piosenki zamiast analogowego opóźnienia, które było używane tylko do gitarowego solo na żywo). Cała pierwsza noc w Rainbow została pokazana na wystawie Stormtroopers In Stilettoes Queen w Londynie na początku 2011 roku. Dźwięk był monofoniczny i miał kilka drobnych nieścisłości, a wielu, którzy go widzieli, wspominało, że Freddie nie miał szczególnie dobrego głosu.
8 września 2014 roku na półki trafiło właściwe wydanie Live At The Rainbow, w wielu formatach - CD, DVD, LP i box set. Większość dogrywek wokalnych obecnych w wersji z 1992 roku pozostała, ale po raz pierwszy uwzględniono wszystkie wykonane utwory. Chociaż nadal jest to kompilacja obu nocy, jest wiele miejsc, zarówno w dźwięku, jak i w wideo, gdzie wersje z 2014 i 1992 roku różnią się, najbardziej zauważalnie jest główny wokal Freddiego w In The Lap Of The Gods...Revisited. Interesujące jest również to, że Freddie wspomina chorobę Briana po Son And Daughter. Dodatkowe materiały filmowe do tych, które zostały oficjalnie wydane, najwyraźniej znajdują się w rękach kolekcjonerów. Brian May stwierdził, że pokaz został prawidłowo sfilmowany, ale może to wynikać z faktu, że film Live At The Rainbow został zapisany na taśmie 16 mm lub 35 mm, aby wyświetlać go w kinach w latach 70. Występy zostały faktycznie nakręcone na taśmie 2-calowej. To zdjęcie na okładce ujawnia typową kamerę telewizyjną z tamtego okresu. Jedyne prawidłowo sfilmowane koncerty Queen to dwa wieczory w Montrealu '81 i Budapeszcie '86. Zdjęcia zza kulis zostały wykonane głównie przez Johnny'ego Dewe Mathewsa. Ujęcia na żywo mogą pochodzić z obu wieczorów w Rainbow.
Jak widzicie - droga do wydania tego wyjątkowego koncertu była długa i kręta, ale w końcu się udało. Nie pozostaje mi nic innego jak w tę smutną rocznicę odpalić sobie ten koncert na dowolnym formacie i cieszyć się tą muzyką. Queen to nie tylko największe hity, ale też i mniej znane utwory. Przykładem jest choćby koncert Live At Rainbow😍 Bartas✌☮
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz