Glen Hansard. Znacie tego pana? To muzyk najbardziej znany ze współpracy z The Frames, The Swell Season i nagrodzonego Oscarem filmu Once. To przede wszystkim irlandzki autor tekstów cieszący się reputacją trubadura opowiadającego historie ze zniszczoną gitarą akustyczną w blasku dublińskiego uroku. Od czasu, gdy wspomniana hollywoodzka statua utwierdziła jego twórczość w kamieniu, wydał kilka niespokojnych solowych albumów. Jest rok 2023 i artysta wygląda na znużonego. Ma gburowaty pomruk człowieka, który przetrwał więcej burz, niż mu się przytrafiło. Wydaje się, że czasy, w których był bystrym twórcą ballad były znacznie dłuższe, niż rok 2018, a to w dużej mierze zasługa The Wild Willing - pięknie mrocznego, godzinnego dzieła, które w jego dyskografii stanowiło swego rodzaju wąwóz. Teraz powraca ze swoim piątym już albumem studyjnym - All That Was East Is West Of Me Now. Odzwierciedla on stan psychiczny człowieka, który pod wieloma względami porzucił swoje stare życie w pogoni za nowymi górami, na które mógłby się jeszcze wspiąć.. Zaledwie w zeszłym roku w wieku 52 lat po raz pierwszy został ojcem. Nowo odkryta perspektywa muzyka służy jako twórcza siła napędowa, a nadrzędna atmosfer maluje obraz absolutnie pilnej egzystencji. W kompozycji Short Life Hansard śpiewa: We only get so much time at the wheel...There'll be no going back this time, don't throw it away. Pomiędzy przyjściem na świat pierworodnego. a wpatrywaniem się w drugi akt własnej historii, takie fragmenty - rozległy tytuł albumu - można postrzegać także jako coś znacznie większego niźli zwykłe śledzenie jego kariery. Czas płynie szybko i każdy z nas o tym wie. Będziemy patrzeć na naszą przeszłość jako na większą część naszego życia. Jest to zgoła otrzeźwiająca świadomość.
Krążek All That Was East Is West Of Me Now trwa czterdzieści dwie minuty i jest krótszy od This Wild Willing. Choć nowe dzieło tego irlandzkiego pieśniarza nie eksperymentuje do końca na poziomie swojego poprzednika to nadrabia konsekwentnym pisaniem piosenek i subtelnie genialnymi tekstami. Te nagrania mogą wydawać się prostsze, ale niemniej wywierają wpływ. Otwierający całość The Feast Of St. John rozbija się niczym fale o skalisty brzeg, gdy zgorzkniałe do bólu zawodzenia Glena przecinają gęstą, napędzaną riffami mgłę utworu krytycznymi obserwacjami społeczeństwa, które woli się wzajemnie niszczyć niż współpracować. See a man of good standing pushed to the ground, and his lover attending and her arms all around / Muster, muster to the depths of your soul, and don't go drowning when they drag you down in the hollow / Let them circle, let them hover / They all deserve one another. Idąc dalej mamy Down On Our Knees. To melodyjny, rockowy utwór, w którym autor patrzy na nasz świat przez ognistą, wręcz apokaliptyczną soczewkę: Death knells are tolling, seven seals are broken open / The end is nigh, blood streaked across the sky...Pandemic, famine, war, privation, mass migration / Four horsemen riding, knights of the apocalypse...We all go down on our knees. W kompozycji Ghost zaś mamy relacyjną desperację, zaś we wspomnianym już Short Life - rozdzielającą serce chorobliwość przywołania opadającej kurtyny. Ogólnie rzecz ujmując All That Was East Is West Of Me Now wykorzystuje strach towarzyszący wiekowi średniemu i przekształca go w pasję. Jednak nawet pośród całej tej zagłady i mroku są promienie optymizmu przedzierające się przez ciemność. Sure As The Rain początkowo sprawia wrażenie zapadającej w pamięć tragicznej ballady - niczym powolny taniec wspomnianej apokalipsy - aby chwilę później uświadomić sobie, żę jedyną rzeczą, która kiedykolwiek się liczyła, była miłość. The better part of everything is You / The world waits before us, come dance with me. Jednak najbardziej podnoszącymi na duchu utworami są Bearing Witness oraz There's No Mountain z zapadającymi w pamięć refrenami, służące jako aksjomaty według których warto żyć: It's not what You're given, but what You do with it ; If it comes to blows take it all on the chin, there’s no worthier fight, oraz There’s no mountain worth its salt gonna be easy to climb. W w tych z natury ponurych piosenkach Hansarda zawsze można odnaleźć przesłanie nadziei: tam, gdzie miłość jest nadwyrężona, napraw ją; gdy czas jest ograniczony, chwytaj go; jeśli coś się skończyło to póki żyjesz - zacznij od nowa. Najbardziej satysfakcjonującym aspektem muzyki Glena Hansarda jest zmieniające życie znaczenie, które można wydobyć niemal w każdej chwili. Jasne, że zawsze był dobrym tekściarzem, ale pomiędzy This Wild Willing z 2019 roku a All That Was East Is West Of Me Now z 2023 roku najwyraźniej osiągnął poetycki zenit, niczym jego bliski przyjaciel Eddie Vedder z Pearl Jam. W połączeniu z bardziej surowym i szorstkim podejściem muzycznym, niż za czasów jego akustycznego grania, każda linijka ma tendencję do wybrzmiewania poczuciem niezrównanego, przyziemnego piękna. Album jest melancholijny i często żałobny, ale dzięki sporym umiejętnościom Glena, który potrafi wykorzystać nawet najbardziej zniechęcające sytuacje jako okazję do sprostania wyzwaniu, jego muzyka nigdy nie brzmiała tak pełna życia i znaczenia. Świat czeka. Czy zatańczysz z nim? Śliczna płyta na długie jesienne wieczory. Dzięki, Glen! 😍 Bartas✌☮
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz